Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Αποστολή στη Ρουάντα. Μέρος 2ο. Muko-Muguli Primary School

Μπήκαμε στο Muko. Κατευθυνόμαστε προς το Muguli Primary school.
Ο δρόμος πολύ δύσκολος....
Άνθρωποι έτρεχαν από παντού για  να μας υποδεχθούν.
Τα χωματένια δρομάκια πλημμύρισαν από τη λέξη: Μουζούνγκο! Μουζούνγκο!
Οι Παράξενοι λευκοί ήταν εδώ.

 
 

Εκεί λίγο πριν μπούμε στο χώρο του σχολείου, 'όπως θα δείτε στο παρακάτω βίντεο, είχαμε ένα καλό συναπάντημα.
Ένας μικρός θαρραλέος μπόμπιρας άπλωσε το χέρι να με αγγίξει..

Βίντεο:

Και να το σχολείο..


Ακούσαμε τη μουσική από μακριά... Αυτό που είδαμε έκανε τα μάτια μας να τρέχουν σα βρύσες..
Ότι μέχρι χθες βλέπαμε στο ίντερνετ, το βλέπαμε να ξεδιπλώνεται μπροστά μας στην πραγματικότητα.
Μάλιστα είχε στηθεί για εμάς μονο.
Τόση η ταραχή μας που δυστυχως δεν εγιναν οι σωστές ρυθμίσεις για να αποτυπωθεί στο βίντεο..

Μετά ανέλαβε η Νάσσια, η θεατρολόγος της παρέας μας.
Έγινε το έλα να δεις..


Μετά εκείνα μας τραγούδησαν.




Παντού παιδιά. Το Muguli School αν θυμάμαι καλά ειχε περίπου 800 παιδιά και 17 δασκάλους!


Mας αγκάλιασαν με αγάπη...


Πήγαν να μας πνίξουν από αγάπη για την ακρίβεια!


Γνωρίσαμε τους εκπαιδευτικούς και το διευθυντή του σχολείου.
Του δώσαμε τα δώρα μας (μπάλες, τρόμπα, κιμωλίες, μπογιές και τις ζωγραφιές των μαθητών μου)
Ο διευθυντής τα έδειξε στα παιδιά και αυτά ζητωκράυγαζαν από ενθουσιασμό.

Μπήκαμε στις αίθουσες όπου παρατηρήσαμε πως τα εποπτικά μέσα ήταν ζωγραφισμένα από τους εκπαιδευτικούς, πάνω σε απλό χαρτί..



 ..ή πάνω σε συνθετικά σακιά..




Μπήκαμε στις τάξεις και παρακολουθήσαμε μαθήματα όπως: μαθηματικά, κοινωνικές επιστήμες, αγγλικά, Φυσική και Πληροφορική (ναι, οι θαρραλέοι δάσκαλοι δίδασκαν πληροφορική χωρίς υπολογιστές).





Στο μάθημα των μαθηματικών






Στο μάθημα των κοινωνικών επιστημών τα παιδιά μαθαίνουν τα δικαιώματά τους.







Στα διαλείμματα παίξαμε μαζί τους.
Εγώ τρόμαξα όταν είδα έναν μπόμπιρα να σκαρφαλώνει σε ενα δεντρο. Αυτός γέλασε μαζί μου και όσο εγω τον καλούσα να κατέβει, τόσο εκείνος ανέβαινε. Γελούσαν και όλα τα υπόλοιπα παιδιά με την ανησυχία μου.









Δεν μας άφησαν ούτε λεπτό μόνους. Παντού παιδιά.



Παντού παιδιά και μάτια που μας περιεργάζονταν από την κορφή μέρχρι τα νύχια!




Την ώρα που φεύγαμε, η Κατερίνα προσπάθησε να μάθει σε κάτι εξωσχολικά νήπια το τραγουδάκι με τον Λαγό. Προσπάθησαν τόσο πολύ να το μάθουν!



Επιστρέψαμε στο δωμάτιο γεμάτοι. 
Επιφορτισμένοι με βαριά συναισθήματα και την αγάπη αυτών των παιδιών.

Ήδη, από το πρώτο κιόλας σχολείο, είχαμε ξεκάθαρη εικόνα για το είδος του προβλήματος της εκπαίδευσης στη Ρουάντα.
Από ότι μας είπαν οι εκπαιδευτικοί του σχολείου, σχεδόν 90% των παιδιών σε αυτην τη χώρα έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Αλλού ειναι το πρόβλημα.
Αλλά αυτά τα "ψιλά" γράμματα θα σας τα πω σε επόμενη ανάρτηση..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου