Ιούλιος 2014

.

5-7-2014
Τι τα θες τα γάντια; Πάλι θα σοβαντίσεις;
-Όχι. Αυτή τη φορά θα οργώσω.
-(γέλια) Που θα οργώσεις παιδάκι μου;
- Στη Ρουάντα.
-(σιωπή). Χμ...από μικρό ήσουν πειραγμένο. Σε θυμάμαι από τότε που ήσουν μαθήτρια και ερχόσουν για να αγοράζεις πίσσα και τσιμέντο..

(Ευχάριστη πρωινή συζήτηση με την κυρία του χρωματοπωλείου της γειτονιάς).

5-7-2014
Μπήκα στο φαρμακείο της γειτονιάς εχθές για την τελευταία αγορά για το ταξίδι. 
Ο ιδιοκτήτης Έλληνας αλλά γεννημένος στο Σουδάν. 
-"Πότε φεύγεις;"
-Την Κυριακή, ειπα , καθώς έβαζα στη τσάντα το Primperan και το Ιmodium μου. 
Και αυτός τότε με ένα Τεράστιο χαμόγελο άρχισε να χτυπάει τα χέρια του σα μικρό παιδάκι, μέχρι να βγω από το κατάστημα.

Και αυτή η εικόνα τόσο πολύ ζέστανε τη ψυχή μου..

Ελπίδα. Ο κόσμος χρειάζεται ελπίδα.


5-7-2014
Κάνω Μπακ-Πακ..
μπακ πακ στον ερωτά σουυυυυ!

σε ερωτεύτηκα και μπράβο
και μαγκιά σου
Κάνω Mπακ πακ
Μπακ πακ και στο δηλώνω
αν με πληγώσεις
επι τόπου σε τελείωνω

3-17-2014
Καλημέρα!!!!
Μία έμεινε ρεεεεεεεε!!!!!!!!!

(Και πότε σκοπεύεις να στουμπώσεις το Μπακ-πακ Κουκλίτσα;)

2-7-2014

Deet. Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου (στην Αφρική).

2-7-2014

Νταξ...είναι παράξενο να βλέπεις την αφεντομουτσουνάρα σου σε εξώφυλλο εφημερίδας. 
Αλλά και τόσο συγκινητικό να βλέπεις πως η κοινότητα γύρω από το σχολείο που κοπιάζεις και αγαπάς -ακόμα και τα τοπικά μμε, να βρίσκονται δίπλα σου σε κάθε στιγμή (χωρίς καν να τους το ζητήσεις) για να εκφράσουν την εμπιστοσύνη και την υπερηφάνεια τους για εσένα.
Όσοι μπορείτε, να προμηθευτείτε το σημερινό φύλλο του ACHARNORAMA.gr
Εκεί υπάρχει μια εκτενής συνέντευξή μου για το ταξίδι στη Ρουάντα και ενα αφιέρωμα στο 2ο Φεστιβάλ Αποδοχής του σχολείου.

Η συνέντευξη θα βγει και στο site φυσικά σε λίγες ημέρες.

2-7-2014

Μας έδωσε σήμερα η Mariza μερικές φωτογραφίες της επαρχίας της Ρουάντα από προηγούμενο ταξίδι τους. Τις φωτογραφίες τις τράβηξε ο (c) Manolis Samarakis/ ActionAid Hellas.

Το λοιπον..
Σε ένα τέτοιο χωριό θα μείνουμε..

Αυτά τα ζώα θα φροντίσουμε..

Και τέτοια τροφή θα τρώμε: ρύζι με λαχανικά και Ρουαντιανή μπύρα.

1-7-2014 
Και να που φτάσαμε αισίως στις τελευταίες 6 ημέρες...
6 ημέρες.

Και αισθάνομαι μια παράξενη σύνθεση συναισθημάτων..
Ανυπομονησία, ναι.
Ενθουσιασμό ναι.
Αλλά και ένταση και αγωνία και άγχος. Ναι άγχος.

Πως θα πάμε; Θα έχει αναταράξεις; Ξέχασα κάτι; Θα χάσουμε τις βαλίτσες;
Και εκεί; Και αν πάθω καμιά από τις ασθένειες των ταξιδιωτών; Πως θα αντεπεξέλθω;
Και οι άνθρωποι εκεί; Θα μπορέσω να επικοινωνήσω μαζί τους ικανοποιητικά;
Και αν φάω αυτό; Και αν με τσιμπήσει εκείνο;...Και αν...και αν..;

Χρειάζεται πολλές φορές μέσα στην ημέρα ν`αντισταθώ σε αυτό το αρνητικό brainstorming και να βάλω μόνο τις θετικές σκέψεις που τελικά θα επιβεβαιωθούν από τις μοναδικές εμπειρίες που θα βιώσω εκεί..

Θετικές σκέψεις που γεννιούνται από τις φωτογραφίες με τα πρόσωπα των παιδιών της Ρουάντα που κάποια θα συναντήσω τις επόμενες ημέρες....
Θετικές σκέψεις και από τα πρόσωπα των δικών μου μαθητών, που ξέρω πως θα διαβάζουν το μπλογκ με τους γονείς τους σχεδόν καθημερινά και θα μου στέλνουν προσευχές αγάπης!