"Ένα εκατομιριο μίλια μακριά...Κιρία Έλενα μας λίπις πολί..Ποτέ ξανά δεν θα σας ζούμε".
Aυτό το ραβασάκι-ζωγραφιά το έλαβα την περίοδο που τους ειχα ζητήσει να μου φτιάξουν κάτι για το ταξίδι στη Ρουάντα για να το πάρω μαζί μου.
Εντάξει...το μήνυμα είναι τύπου: "δάγκωσε τη γλώσσα σου παιδάκι μου", αλλά δεν μπόρεσα να κρατηθώ και τα ..έμπηξα μπροστά στο Βαγγέλη του Α3.
Όση ώρα σκούπιζα τα μάτια μου, ο Βαγγέλης βυθισμένος στα μπλέ πυκνά νερά της θλίψης του αποχωρισμού, κουνούσε το κεφάλι συγκαταβατικά και σα μεγάλος άνθρωπος με κοίταζε με νόημα κατευθείαν μέσα στα μάτια: "Ναι... έτσι νοιώθω κι εγώ!"
Aυτό το ραβασάκι-ζωγραφιά το έλαβα την περίοδο που τους ειχα ζητήσει να μου φτιάξουν κάτι για το ταξίδι στη Ρουάντα για να το πάρω μαζί μου.
Εντάξει...το μήνυμα είναι τύπου: "δάγκωσε τη γλώσσα σου παιδάκι μου", αλλά δεν μπόρεσα να κρατηθώ και τα ..έμπηξα μπροστά στο Βαγγέλη του Α3.
Όση ώρα σκούπιζα τα μάτια μου, ο Βαγγέλης βυθισμένος στα μπλέ πυκνά νερά της θλίψης του αποχωρισμού, κουνούσε το κεφάλι συγκαταβατικά και σα μεγάλος άνθρωπος με κοίταζε με νόημα κατευθείαν μέσα στα μάτια: "Ναι... έτσι νοιώθω κι εγώ!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου